കവിതകൾ

എന്തെ കവിതയിൽ

ഇത്രയും നൊമ്പരം

ഇത്ര കറുപ്പും കണ്ണുന്നീരിൻ ഉപ്പും

ലോകം കയർക്കുന്ന്

കൂർത്ത കട്ടാര എൻ ഇടനേന്ജിലാഴ്ത്തി

മെല്ലെ വലിച്ചൂരി

എത്ര അപഹാസ്യം ചൊദിപ്പൂ ഞാനും

ലോകമേ 

ഇരുട്ടിൽ പിൻകുത്ത് കുത്തിയോർ

പ്രാണനിൽ ചേർത്തവർ

തോല്ക്കാൻ മടിക്കുംപോളെല്ലാം

വിജയത്ത്തിന്നാർപ്പു വിളിച്ചു

കുതികാല് വെട്ടിയോർ

ലോകമേ നീ എന്റെ ചൂണ്ടു വിരൽ കാർന്നു

കാവ്യം രചിക്കുവാൻ  ഓതുന്നതെന്തിനായ്

ലോകമേ

എന്റെ കവിതകൾ

കാലത്തിൻ നേര് നിരത്തുന്ന

അക്ഷര ജാലങ്ങൾ

കുറ്റപെടുത്തുന്നതെന്തിനായ്‌

നീ എന്റെ ഇറ്റു വെളിച്ചവും

തല്ലി കേടുത്ത്തിയിട്ടു

ഇത്ര നിഷ്ടൂരമായ്‌