ഒഴിയുന്നു ജീവന്റെ കോപ്പ .....................
നീ പകരുക സ്നേഹം .................വീഞ്ഞ് ...................ഹൃദയരക്തം
ഒറ്റപെടലിന്റെ കനത്ത മഞ്ഞിലേക്ക്
പാടി നിറുത്തിയ പ്രണയ കവിത
ഞാന്‍ പാടട്ടെ ഉറക്കെ .......................
മുള്ളില്‍ പിടഞ്ഞു ഏതോ റോസാ ദളത്തില്‍
ചോരയുടെ ചുമപ്പു ഇറ്റിച്ചു
ജീവന്‍ നഷ്ടപെട്ട പക്ഷിയുടെ
ചിറകടി പോല്‍ എന്റെ കവിത !!!!!!!!!!!!!!
എന്റെ വേദനയാണ്
നിറയ്ക്കുക വീഞ്ഞ് .............ഞാന്‍ എന്നെ തിരിച്ചറിയാതെ ആകുവോളം
കപട സദാചാരത്തിന്റെ മുഖം മൂടിയില്ലാതെ
എന്റെ പ്രാണന്‍ പ്രപഞ്ഞവുമായ് അലിഞ്ഞിടട്ടെ
വീഞ്ഞിന്റെ പുളിപ്പില്‍ , മധുരത്തില്‍
അരിച്ചിറങ്ങുന്ന കയ്പില്‍ ...........................
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഭാരമില്ലായ്മ
ഞാന്‍ അറിയട്ടെ
മഴയും മഞ്ഞും പടര്‍ന്നു പടര്‍ന്നു ഒഴുകുന്ന
ഈ ഒരു രാവ്
ഈ കോപ്പ നിറച്ചു കൊണ്ടേയിരിക്കുക
മരണത്തിനും ജീവിതതിനുമിടയില്‍
ഒരു മാത്ര----------------
സ്വയം ഇല്ലാതാകുന്ന ഒരു മാത്രക്കായ്‌
പകരുക വീഞ്ഞ്
ഇതെന്റെ യാചനയാണ്‌
:-)
ReplyDelete