നനഞ്ഞ പകലിന്‍റെ ഓരത്ത് മൂകമായ്
കുടയുമായ് നീ നില്പുണ്ട് ഏകനായ്
തുലാത്തിലെ മഴ വിറച്ചു പെയ്യുമ്പോള്‍
മനസ്സുടക്കിയ സുവര്‍ണ്ണ ഏട് പോല്‍
മറക്കുവനായ് ഇരിപ്പതെന്തുണ്ട്
കനലെടുത്തോരീ കരിഞ്ഞ പ്രാണനില്‍
കനവിലെങ്കിലും തെളിഞ്ഞു നില്കുന്നു
നനുത്ത നിന്നുടെ നിറഞ്ഞ പുഞ്ചിരി
നിനക്ക് ഞാന്‍ ആരുമല്ല
എനിക്കു നീ ആരുമാകില്ല
നാം എന്നെ നിഴലുകള്‍ പോലും വെര്‍പെട്ടകന്നവര്‍
വെറുതെയെങ്കിലും ..............................
നിനച്ചു പോകുന്നു
തുലാമഴ ക്കോളില്‍ ഇരുളും പാതയില്‍
എന്‍റെ വരവും കാത്തു നീ നില്‍പ്പുണ്ടു ഏകനായ്
ചുമലില്‍ നിന്‍റെ നിശ്വസ്ത്തിന്റ്റെ സാന്ത്വനം
ഹൃദയത്തില്‍ നിന്‍റെ ഹൃദയ താളങ്ങള്‍
ഉടലുകള്‍ തമ്മില്‍ ഉരസിയാര്‍ത്തു നാം നടക്കവേ
രാവ് പരന്നിരിക്കുന്നു
No comments:
Post a Comment